هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اشتیاق تحصیلی براساس حمایت تحصیلی و جوّ روانی-اجتماعی کلاس انجام گرفت. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان دوره­ ی متوسطه­ ی دوّم شهر اردبیل در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل می دادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 236 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند که در نهایت پرسشنامه ی 228 دانش آموز قابل تحلیل بود. از پرسشنامه­ ی اشتیاق تحصیلی وانگ، ویلت و اسکیل، پرسشنامه­ ی جوّ روانی-اجتماعی کلاس فریزر، گیدینگز و مک روبی و پرسشنامه­ ی حمایت تحصیلی ساندز و پلاکت برای جمع آوری داده­ ها استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین جوّ روانی-اجتماعی کلاس (و مؤلفه های آن) و حمایت تحصیلی (و مؤلفه های آن) با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریباً 55 درصد از کل واریانس اشتیاق تحصیلی براساس حمایت تحصیلی و جوّ روانی-اجتماعی کلاس قابل پیش بینی است که متغیر جوّ روانی-اجتماعی کلاس سهم بیشتری داشت. نتیجه گیری: بنابراین، می توان نتیجه گرفت که جوّ روانی-اجتماعی کلاس و حمایت تحصیلی از متغیرهای مرتبط با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان می باشند

زمینه و هدف: جوّ روانی- اجتماعی کلاس از طریق اثر بر متغیرهای روان­شناختی مثبت همچون تاب ­آوری می­تواند به طور غیرمستقیم بر خلاقیت اثرگذار باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی­ تاب­ آوری در رابطه جوّ روانی- اجتماعی کلاس با خلاقیت دانش­آموزان انجام شد. روش: در پژوهش همبستگی حاضر، نمونه مورد مطالعه شامل 341 دانش ­آموز بود که با روش نمونه ­گیری در دسترس از طریق فراخوان اینترنتی از بین تمامی دانش ­آموزان مقطع متوسطه یکم شهر الوند (استان قزوین) در نیم سال دوم سال تحصیلی 1402-1403 انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده­ ها از پرسشنامه ­های تفکر خلاق تورنس (1979)، جوّ روانی - اجتماعی کلاس فریزر و همکاران (1995)، و تاب­ آوری کانور و دیویدسون (2003) استفاده شد. داده­ ها از طریق نرم­ افزار Spss24 و AMOS24 تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل داده­ ها نشان داد که مدل مفروض اولیه با داده های مشاهده شده برازش مطلوبی دارد. بر اساس نتایج مسیر مستقیم جوّ روانی _اجتماعی کلاس (اصطکاک و وابستگی) و تاب ­آوری بر خلاقیت معنادار به دست آمد (001/0p≤). همچنین مسیر غیرمستقیم تاب ­آوری در ارتباط بین جوّ روانی _اجتماعی کلاس (وابستگی) و خلاقیت (001/0P<)، و مسیر غیرمستقیم تاب­ آوری در ارتباط بین جوّ روانی _اجتماعی کلاس (انضباط) و خلاقیت نیز معنادار شد (01/0P<). نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج به دست آمده جوّ روانی-اجتماعی کلاس با واسطه تاب­آوری به صورت مستقیم و غیرمستقیم توان تبیین خلاقیت را دارند. محیط غنی کلاس درس همراه با رابطه صمیمی و مقتدر معلم در کاربرد آموزش­ های اکتشافی و بهبود خلاقیت، تلویحات مهمی برای معلمان و مشاوران مدارس دارد.

این پژوهش با هدفِ بررسی روابط ساختاری امید، خودکارآمدی تحصیلی و ادراک از جوّ کلاس با انگیزش تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی (الگویابی علّی) بود. کلیه ی دانش آموزان پایه ی اول دبیرستان مدارس دولتی شهر ارومیه (11430N=) در سال تحصیلی 1392-1391 جامعه ی آماری این پژوهش را تشکیل می دادند. روش نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بود. تعداد 180 نفر دختر و 200 نفر پسر مورد مطالعه قرار گرفتند (380=n). برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس انگیزشِ تحصیلی هارتر، آزمون امید اسنایدر، مقیاس خودکارآمدی موریس و پرسشنامه ی ادراک از جوّ کلاس تریکت و موس استفاده شد. داده ها با روش الگویابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان دادند، مدل ساختاری انگیزشِ تحصیلی دانش آموزان مدلی روا در جامعه ی مورد پژوهش است و داده ها برازش مناسبی با مدل نظری دارند (052/0 =RMSEA). بر اساس این مدل، 79/0 از واریانس انگیزشِ تحصیلی قابل تبیین است؛ از این رو، جوّ کلاس بر خودکارآمدی، انگیزشِ تحصیلی، خودکارآمدی بر امید، خودکارآمدی بر انگیزشِ تحصیلی و امید بر انگیزشِ تحصیلی اثر مستقیم معنادار دارند. فقط ادراک از جوّ کلاس بر روی امید معنی دار نبود؛ درنتیجه، عوامل مذکور می توانند به طور مناسبی انگیزشِ تحصیلی دانش آموزان را تبیین کنند. بر این اساس، احتمالاً می توان انگیزش و عملکرد دانش آموزان را با ارتقای امید و خودکارآمدیِ تحصیلی ارتقاء بخشید.

در این پژوهش، تاثیر خودمهاری دانش آموزان بر جو روانی- اجتماعی کلاس های دختران و پسران بررسی شده است. امروزه، پژوهش های پرورشی و آموزشی، به جای تمرکز بر پی آمدهای آزمودنی و استاندارد شده مانند هوش و استعداد تحصیلی، بر جنبه های پیرامونی فرآیند یادگیری متمرکز شده است. به گونه ای که پژوهش های فراوانی نقش و تاثیر فرآیندهای شناختی و عاطفی فراگیر آن را بر جو روانی- اجتماعی چیره بر کلاس کرده اند. توانایی دانش آموزان در خودمهاری، از متغیرهای مهم تاثیرگذار بر جو روانی- اجتماعی چیره بر کلاس است که در این پژوهش تاثیر آن بر ابعاد برخورد (اصطکاک)، همبستگی، انضباط، و رقابت در جو روانی کلاس بررسی شده است. برای این کار، 494 دانش آموز دوره راهنمایی (240 پسر و 254 دختر) در شیراز به شیوه تصادفی گزیده شدند و به پرسش نامه های جو روانی کلاس و مقیاس خودمهاری پاسخ گفتند. یافته ها نشان داد که تاثیر دادوستدی خودمهاری و جنسیت بر جو روانی- اجتماعی چیره بر کلاس معنادار است.

زمینه و هدف: این پژوهش با هدف، ارائه مدل ساختاری پیوند با مدرسه بر اساس جوّ روانی-اجتماعی با میانجی گری تفکر تاملی در دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد. مواد و روش: روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گرداوری داده­ها توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که تعداد 341 نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای پیوند با مدرسه (براون و ایوانز، 2002)، جوّ روانی-اجتماعی کلاس (فریزر و همکاران، 1995) و تفکر تاملی (کمبر و همکاران، 2000) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها پاسخگویی به فرضیه های پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار SPSS-V23 و Lisrel-V8.8 استفاده گردید. یافته ها: یافته­ های پژوهش نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج نشان داد  جوّ روانی-اجتماعی بر پیوند با مدرسه با میانجی گری تفکر تاملی در دانش آموزان مقطع متوسطه تاثیر دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که بهبود جوّ روانی-اجتماعی و تفکر تاملی می تواند در بهبود پیوند با مدرسه در دانش آموزان موثر باشد.

به منظور کنکاش در قلمرو فرهنگ مدرسه و بررسی جّو روانی- اجتماعی کلاس به عنوان یکی از مؤلفه های آن،415 دانش آموز اول تا سوم راهنمایی(217 پسر 198 دختر) پرسشنامه جّو روانی - اجتماعی کلاس (فرایزر و همکاران،1995) را تکمیل کردند.این مقیاس مشتمل بر چهار مقیاس فرعی انسجام،انضباط،رقابت، و اصطکاک می باشد.نمره کلی دختران در این پرسشنامه،به طور معنی داری بیش از پسران بود.تعامل جنسیت و پایه تحصیلی،تأثیر معنی داری بر نمرة جّو کلاسی نداشت.بررسی بیشتر نشان داد که انسجام در دانش آموزان کلاس اول راهنمایی بیش از دانش آموزان کلاس سوم است.و بین سایر گروهها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.در دو مقیاس فرعی رقابت و اصطکاک،نمر ه های پسران بیشتر بود،د حالی که نمره های دختران در دو مقیاس فرعی انسجام و انضباط بیش از پسران بود.یافته های این پژوهش در پرتو روند پژوهشی مربوطه به بحث گذاشته شده اند و پیشنهادهایی برای پژوهش بیشتر مطرح شده است.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی امکان پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دوره راهنمایی بر اساس اضطراب اجتماعی و جو روانی - اجتماعی کلاس بود. بدین منظور نمونه 550 نفری (250 دختر و 300 پسر) از دانش آموزان سال سوم راهنمایی در شهرستان جیرفت به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی، مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان، و مقیاس جو روانی کلاس استفاده شد. برای تحلیل داده ها، روش آماری رگرسیون چندگانه (به شیوه همزمان) استفاده شد. نتایج بررسی اثر همزمان اضطراب و جو روانی - اجتماعی در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی نشان داد که مولفه رقابت در مقیاس جو روانی اجتماعی پیش بینی کننده منفی و معنادار خودکارآمدی تحصیلی است و همچنین مولفه های اصطکاک و انضباط، به صورت مثبت و معنادار بعد استعداد در خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کند. همچنین، مولفه انضباط به صورت مثبت و معنادار بعد بافت در خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی می کند. از بین ابعاد اضطراب بعد اجتناب از موقعیت جدید، می تواند بافت را به صورت مثبت پیش بینی کند. در پیش بینی بعد تلاش توسط ابعاد دو متغیر اضطراب و جو مشخص شد انضباط در جو روانی - اجتماعی و بعد اجتناب از موقیت جدید در متغیر اضطراب به صورت منفی تلاش را پیش بینی کنند. در نتیجه می توان بیان کرد در بررسی اثر همزمان متغیرها، جو روانی - اجتماعی و ابعاد آن نقش مهمتری در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارند.

زمینه و هدف: جو روانی- اجتماعی مفهومی کلی برای توصیف، توضیح و تبیین ویژگی های خاص یک کلاس درس است و تاثیرات معنی داری بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد. این مطالعه برای اولین بار در ایران به منظور بررسی ارتباط جو روانی- اجتماعی کلاس با پیشرفت تحصیلی دانشجویان از دیدگاه استادان و دانشجویان مقطع دکتری حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی کرمان صورت گرفت.روش کار: پژوهش حاضر از نوع سرشماری و با استفاده از پرسش نامه جو روانی- اجتماعی کلاس بر روی 222 نفر از دانشجویان رشته های پزشکی، دندان پزشکی و داروسازی و 21 نفر از استادان آن ها در سال 1393 در دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. اطلاعات در پایان ترم دوم همراه با دریافت کارنامه تحصیلی دانشجویان جمع آوری گردید. نرم افزار آماری SPSS و آزمون های Independent t،Paired t  و ANOVA و شاخص های مرکزی و پراکندگی و همبستگی Pearson جهت تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: مقایسه نمره انتظار (4.77±(31.80 و ادراک (4.60±29.20) استادان از جو کلاس، نشان دهنده اختلاف معنی داری بود (P<0.050). با استفاده از آزمون ANOVA، سطح انتظار استادان بیشتر از ادراک مشاهده شد. مقایسه نمره انتظار (4.37±29.03) و ادراک (5.10±24.433) دانشجویان از جو کلاس نیز نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار و سطح بیشتر انتظار از ادراک بود ((P<0.001. بین معدل دانشجویان فقط با نمره ادراک همبستگی منفی (معکوس) و ضعیفی مشاهده شد (P=0.042).نتیجه گیری: بین سطح ادراک و انتظار استادان و دانشجویان از جو روانی- اجتماعی کلاس اختلاف معنی داری وجود دارد. می توان با شناسایی و توسعه مدل های مفهومی به ویژه تدوین و توسعه یک مدل تجربی از عملکرد تحصیلی بر پایه ویژگی های شناختی، به بهبود جو روانی- اجتماعی کلاس درس و در نهایت پیشرفت تحصیلی دانشجویان کمک کرد.

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای ارضای نیاز های اساسی روان شناختی در مدرسه در رابطه بین ابعاد جو روانی اجتماعی کلاس و هوش هیجانی کلاس با بهزیستی مدرسه بود. شرکت کنندگان در پژوهش، 384 نفر(183 دختر و 201 پسر) از دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان شیراز بودند که با روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش، شرکت کنندگان فرم کوتاه مقیاس بهزیستی ذهنی نوجوانان در مدرسه (تیان، وانگ و هوبنر، 2015)، مقیاس نیاز های اساسی روان شناختی دانش آموزان نوجوان در مدرسه (تیان، هان و هوبنر، 2014)، مقیاس فراخلق رگه گروه باسک (آریتزتا و دیگران، 2016) و سیاهه کلاس من (فریزر، گیدینگز و مک رابی، 1995) را در محل کلاس های عادی خود تکمیل کردند. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که بر اساس ابعاد جو روانی اجتماعی کلاس و هوش هیجانی کلاس، می توان ارضای نیاز های اساسی روان شناختی در مدرسه را پیش بینی کرد و ارضای نیاز های اساسی روان شناختی در مدرسه نیز متغیر پیش بین معنا دار بهزیستی مدرسه بود. همچنین نقش واسطه ای ارضای نیاز های اساسی روان شناختی در مدرسه در رابطه بین ابعاد جو روانی اجتماعی کلاس و هوش هیجانی کلاس با بهزیستی مدرسه، مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که بهبود هوش هیجانی کلاس، جو روانی اجتماعی کلاس و ارضای نیاز های اساسی روان شناختی در مدرسه، می تواند در ارتقای بهزیستی مدرسه دانش آموزان مؤثر باشد.

زمینه و هدف: محیط آموزشگاه و مدرسه از جمله مکان هایی است که نیازمند حضور فعال دانش آموزان در فعالیت های تحصیلی است. هدف مطالعه حاضر، پیش بینی مهارت های ارتباطی بر اساس جو روانی اجتماعی کلاس درس و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان دوره متوسطه بود.مواد و روش: مطالعه به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه چهار شهر تهران در سال 1394 بودند. با استفاده از نمونه گیری خوشه ای، تعداد 210 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه اضطراب اجتماعی، مهارت های ارتباطی و مقیاس جو روانی اجتماعی کلاس بودند. داده ها با کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS- 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که ابعاد اضطراب اجتماعی به صورت معناداری در سطح معناداری 0.01 مهارت های ارتباطی را در دانشجویان پیش بینی نمود (P<0.01، 34.290= (209, 3) F). ارزش ضریب همبستگی های چندگانه (R2) برابر با 0.33 است. این یافته بدان معنا است که ورود ابعاد جو روانی اجتماعی کلاس به معادله پیش بینی، باعث شده تا 61.6 درصد از واریانس آن تبیین شود.نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که جو روانی-اجتماعی کلاس درس و اضطراب اجتماعی می تواند مهارت های ارتباطی را پیش بینی کند. از بین ابعاد اضطراب اجتماعی ترس از ارزیابی منفی و اندوه در موقعیت های عمومی، مهارت های ارتباطی را در دانش آموزان مقطع متوسطه پیش بینی می کند.